معنی مدعی العلوم

دادستان

مدعی , مطالبه کننده , خواهان , دادخواه , عارض , شاکی

حازم، خصم، محامی، مدعی، ممثل

مدعی. [م ُ] (ع ص) کسی که به پسری خود قبول کند. (ناظم الاطباء). نعت فاعلی است از ادعاء. رجوع به ادعاء شود.

مدعی. [م َ عی ی] (ع ص) مرد متهم در نسب. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج).

مدعی. [م ُدْ دَ عا] (ع ص) دعوی کرده شده. (فرهنگ فارسی معین) (آنندراج). آرزوکرده شده. (آنندراج).
- مدعی به، مورد ادعا.
- مدعی علیه، آنکه بر او ادعائی شود. من یجبرعلیها. (تعریفات). خوانده. (لغات فرهنگستان). طرف مقابل مُدَّعی.
|| آرزوکرده شده. (آنندراج). آرزوداشته شده. نعت مفعولی است از ادعا به معنی تمنی. رجوع به متن اللغه و اقرب الموارد شود. || (اِ) مقصود نیت. اراده. (ناظم الاطباء). درخواست. آرزو. (فرهنگ فارسی معین). رجوع به مُدَّعا شود.

مدعی. [م ُدْ دَ] (ع ص) دعوی کننده. (آنندراج). ادعاکننده. (فرهنگ فارسی معین) (ناظم الاطباء). که چیزی را از آن خویش پندارد بحق یا باطل. (از اقرب الموارد) (از متن اللغه). || درخواست کننده. (فرهنگ فارسی معین). رجوع به معنی بعدی شود. || در فقه و قضا، خواهان. (لغات فرهنگستان). طرف مقابل در محکمه ٔ شرعیه. (قاموس کتاب مقدس). من لایجبر علی الخصومه. (تعریفات). آنکه اگر از خصومت خودداری کند خصومت بازماند. دادخواه. خواستگار. (ناظم الاطباء). که دعوی نزد قاضی برد. که ادعای خود را بر کسی در محاکم شرعی یا عرفی طرح کند. مقابل خوانده و مدعی علیه: پس اگر مدعی علیه انکار کند دعوی مدعی را... (ترجمه ٔ النهایه ٔ طوسی، از فرهنگ فارسی معین). || بدخواه. خصم. (ناظم الاطباء). رجوع به معنی قبلی و نیز رجوع به معنی بعدی شود. || کسی که بغیر حق ادعای فهم و دانش کند. (فرهنگ فارسی معین).داودار. لاف زننده. (ناظم الاطباء). که بی حقی دعوی کند. که به گزاف ادعا کند. لاف زن. اهل ادعا:
ای فضلاپروری کز شرف نام تو
مدعیان را زند قافیه ٔ من قفا.
خاقانی.
نبیند مدعی جز خویشتن را
که دارد پرده ٔ پندار در پیش.
سعدی.
باطل است آن که مدعی گوید
خفته را خفته کی کند بیدار.
سعدی.
هر که دانست که منزلگه معشوق کجاست
مدعی باشد اگر بر سر پیکان نرود.
سعدی.
دل چه محل دارد و دینار چیست
مدعیم گر نکنم جان نثار.
سعدی.
گفت ای فرزند خرقه ٔ درویشان جامه ٔ رضاست هر کو دراین کسوت تحمل بی مرادی نکند مدعی است و خرقه بر او حرام. (گلستان سعدی).
با مدعی مگوئید اسرار عشق و مستی
تا بی خبر بمیرد در عین خودپرستی.
حافظ.
|| حقه باز. شارلاتان. (از یادداشتهای قزوینی).لاف زن. نیز رجوع به شواهد ذیل معنی قبلی شود. || معاند. که دعوی همسری و همطرازی دارد. مزاحم: و لیکن مدعیان در کمین اند و مدعیان گوشه نشین. (گلستان سعدی).
دولت جان پرور است صحبت آموزگار
دولت بی مدعی سفره ٔ بی انتظار.
سعدی.
مدعی خواست که آید به تماشاگه راز
دست غیب آمد و بر سینه ٔ نامحرم زد.
حافظ.

خادم العلوم. [دِ مُل ْ ع ُ] (ع اِ مرکب) عبارت است از علم منطق. تهانوی گوید: ابوعلی علم منطق را خادم العلوم نامیده است زیرا این علم خود بنفسه مقصود نیست بلکه وسیله برای فهم علوم دیگر است و در حقیقت مثل خادم است برای علوم دیگر. رجوع به کشاف اصطلاحات الفنون شود.

ام العلوم. [اُم ْ مُل ْ ع ُ] (ع اِ مرکب) علم صرف و نحو. (ناظم الاطباء). کنیت علم صرف، زیرا که اصل و مبداء اکثر علوم است. (آنندراج).

قطب العلوم. [ق ُ بُل ْ ع ُ] (اِخ) جنید بغدادی. رجوع به جنید بغدادی شود.

مُدَّعِی، اِدّعا کننده، خود را به حق و دیگری را به باطل داننده، به خود نسبت دهنده، ادّعای مالکیت کننده، بَرنده دعوا و دشمنی به محاکمه و قضاء،

Anwalt (m), Bevollmächtigter (m), Schauspieler, Der kla.ger [noun]

(مُ دَّ عا) [ع.] (اِمف.) دعوی کرده شده، ادعا کرده شده.

خواهان، ادعا - کننده. [خوانش: (مُ دَّ) [ع.] (اِفا.)]

خواهان، خواستار، داونده، داومند

301